Author: tuinportaal

Indien je een voldoende grote tuin hebt en de Viburnum rhytidophyllum de juiste plaats weet te geven is het een mooie heester. Voor kleine tuinen is deze Viburnum niet geschikt. De ’rhytidophyllum’ is een snelle groeier en bereikt al gauw een hoogte van 5 meter. Het lange blad is rimpelig met diepe nerven en groen glanzend aan de bovenzijde. De onderkant van de bladeren is grijs/bruin en viltig behaard. In de winter laat de Viburnum rhytidophyllum zijn lange bladeren hangen wat geen fraai gezicht is. Geef deze Viburnum een plaats in de halfschaduw of volle zon. Liefst langs een bosachtige aanplant. De Viburnum rhytidophyllum bloeit van mei tot en met juni met crèmegele kleine bloemen in grote platte tuilen. Na de bloei volgen rode bessen die na verloop van tijd zwart kleuren.

Snoei
Als deze Viburnum de juiste plaats heeft gekregen hoef je er niet aan te snoeien. Op plaatsen waar snoei wel noodzakelijk is of bij hele oude exemplaren pas je met een snoeischaar verjongingssnoei toe.

Vermeerderen
Viburnum laat zich uitstekend vermeerderen middels afleggen.

Combineren met

• Filipendula
• Eryngium
• Saponaria

Deze sterke groenblijvende en rijk bloeiende heester is één van mijn favoriete planten die ik regelmatig gebruik. De Viburnum Tinus bloeit in februari/maart met mooie wit/roze bloemen. De bloemknoppen van de Viburnum Tinus ‘Gwenllian’ zijn roze. Een beschutte zonrijke plaats zal de Viburnum zeer waarderen. Ook voor aanplant als haag is de Viburnum geschikt. Bij strenge winters kan de Viburnum invriezen. Snoei de afgestorven takken er in maart uit.

Snoei
Zonder snoei zal de Viburnum een hoogte van 4 meter bereiken en zeer breed worden. Regelmatige snoei in kleine tuinen wordt dus aangeraden. Snoeien kan je het beste met een snoeischaar doen. Ook tijdens de bloei of als deze struik in knop staat kan je hem met een gerust hard terugsnoeien. Zet de takken met de bloemen of bloemknoppen in een vaas en geniet er binnenshuis van. Doordat je de struik hebt ingekort zal je een tweede bloei stimuleren.

Vermeerderen
De Viburnum Tinus laat zich o.a. goed vermeerderen middels afleggen en stekken.

Populaire soorten

• Viburnum Tinus
• Viburnum Tinus ‘Eve Prince’
• Viburnum Tinus Spirit

Bijzonderheden
De Viburnum wordt vaak met veel succes aangeplant als kuipplant op balkon of terras.

De Tamarix met de Nederlandse naam Tamarisk is een heester (soms kleine boom) die uitermate geschikt is om in de kustgebieden aan te planten. De Tamarix verdraagt de zoute zeewind en de zilte grond erg goed. Desondanks is de Tamarix niet erg bekend in Nederland. Het blad van de Tamarix zijn kleine schubachtige bladnaalden die in de herfst af zullen vallen op enkele uitzonderingen na die overigens niet verkrijgbaar zijn in Nederland en België. Het is een sierheester die met lange slappe takken groeit waar je wel van moet houden. Een aantal keren heb ik bij de wat creatieve tuinliefhebber de Tamarix gezien die tegen een muur aan geleid was. Het gaf een zeer apart effect en het probleem van de slappe takken was mooi opgelost. Voor in een “wilde tuin”? zijn dit soort planten erg geschikt zeker in combinatie met weelderige heesters. De Tamarix bloeit, mits op een warme plaats in de zon of halfschaduw geplant, rijk en uitbundig met bloempluimen vanaf ongeveer mei tot en met juni. De kleur en het “pluizige”? van de bloemen lijkt sterk op die van de populaire Eupatorium. Na de bloemenpracht zet de Tamarix doosvruchten met grote hoeveelheden zaden die je in de winter kan zaaien.

Snoeien
Tamarix snoei je ieder jaar in het voorjaar door een verjongingssnoei toe te passen. Je snoeit dan een aantal oude, dikke of beschadigde takken tot aan de basis weg. Hou er rekening mee dat de Tamarix op eenjarig hout bloeit tijdens het snoeien. Alleen bij jonge planten kan je een begeleidingssnoei toepassen door alle takken tot de helft terug te zetten. Eventueel het jaar er op herhalen. Meestal wordt dit door de kweker al gedaan.

Vermeerderen
Tamarix is te vermeerderen middels zaaien in de winter of het nemen van een houtstek wat over het algemeen succesvoller is.

Populaire soorten

• Tamarix ramosissima ‘Pink Cascade’: Deze soort bloeit met roze bloemen en wordt niet hoger dan ongeveer 400cm. De takken zijn roodbruin met blauwgroene kleine bladen. Voor vele de mooiste soort.
• Tamarix tetrandra: Eveneens een 400cm hoog wordende soort maar bloeit met lichtroze bloempluimen. De takken zijn meer paarsbruin van kleur.

Combineren met

• Spiraea
• Syringa
• Laburnum (Gouden Regen)

Op zoek naar geurende planten? Dan is de Skimmia japonica ‘Rubella’ een echte aanrader. Als de Skimmia in maart/april in bloei staat verspreid deze een heerlijke geur in de wijde omgeving. Niet alleen de geur van deze groenblijvende heester is een reden voor aanplant. Ook de karmozijnrode bloemknoppen die in het najaar tuinen en kerststukjes opsieren zijn een goede reden. De Skimmia is in de winter groen en groeit op schaduwrijke plaatsen.

Snoei
Niet echt noodzakelijk. Skimmia is een trage groeier. De plant wordt uit zichzelf niet al te groot. Indien je toch wilt snoeien doe dit dan met een snoeischaar. Haal de langste scheuten weg vlak boven een blad.

Vermeerderen
De Skimmia laat zich o.a. makkelijk vermeerderen middels afleggen.

Combineren met

• Cornus mas (Gele kornoelje)
• Weigelia (Weigelia)
• Geranium

Populaire soorten

• Skimmia japonica ‘Kew White’
• Skimmia japonica ‘Nymans’
• Skimmia japonica ‘Rubella’

Skimmia Reevesiana: Zoek je naar een aparte minder bekende Skimmia soort kies dan voor de hier links afgebeelde Skimmia Reevesiana met zijn enorme bessen! Het is een ondersoort van de Skimmia japonica. De Skimmia Reevesiana is hermafrodiet.

Maak van De Skimmia japonica ‘Rubella’ eens een heggetje langs bijvoorbeeld een paadje. Je krijgt dan een wintergroen heggetje, die in het najaar karmozijnrode bloemknoppen geeft en vervolgens witte bloemen in maart/april. En als bonus de heerlijke geur en weinig tot nooit snoeien.

De Physocarpus opulifolius met de Nederlandse naam Blaasspirea of sneeuwbalspirea is een vrij onbekende bladverliezende heester die wat mij betreft wel van wat meer bekendheid mag genieten. De Physocarpus heeft een bossige groeiwijze en zal ongeveer 250cm breed en 300cm hoog worden. Physocarpus is, mits niet te droog, tevreden met iedere normale tuingrond en is volkomen winterhard in het Nederlandse klimaat. Alleen op te kalkrijke grondsoorten zal de Physocarpus het niet erg naar zijn zin hebben. Deze makkelijke heester kan je in de zon, halfschaduw of schaduw planten wat je lang niet met iedere heester hoeft te proberen. Alleen bij hele hete zomers kan het blad van de Physocarpus verbranden maar zal zich altijd weer herstellen. Het brede, ovale, drielobbige blad is afhankelijk van de soort geelgroen tot purperrood. Physocarpus bloeit vanaf half mei tot en met augustus met kleine komvormige bloemetjes die in dichte schermen zitten. De bloemen zijn wit met een geel hart en hebben opvallend lange meeldraden. Na de bloei verschijnen er rode vruchtjes die tot ver in het najaar blijven hangen.

Snoeien
De beste manier om Physocarpus te snoeien is door verjongingssnoei toe te passen in maart. Snoei zeker niet te rigoureus maar liever ieder jaar één of twee takken. Neem dan de oudste, dikste en langste takken.

Vermeerderen
Physocarpus laat zich goed vermeerderen door het nemen van een winterstek.

Populaire soorten
Physocarpus opulifolius ‘Aureus’: Deze soort heeft goudgele bladen en zal in Nederland en België niet veel hoger worden dan 200cm.

Physocarpus opulifolius ‘Darts Gold’: Door de maximale hoogte van ongeveer 100cm zeer geschikt voor de wat kleinere tuinen. Het blad is ingetogen en goudgeel van kleur. Oppassen voor te felle zon.

Physocarpus opulifolius ‘Diabolo’: In mijn beleving de mooiste Blaasspirea die een hoogte zal bereiken van ongeveer 175cm. De witte bloemen steken prachtig af tegen het diep roodbruine blad.

Physocarpus opulifolius ‘Luteus’: Makkelijke soort die ongeveer 250cm hoog kan worden met geelgroen blad.

Combineren met

• Persicaria (Duizendknoop)
• Prunus (Sierkers) 
• Anemone Hybrida (Herfst Anemoon)

De Ribes sanguineum met als Nederlandse naam Ribes is een algemeen bekende sierheester in Nederland en België. Ribes sanguineum wordt veel in gemeente plantsoenen aangetroffen waaruit je direct de conclusie kan trekken dat het een makkelijke, sterke niet veeleisende plant is. Ribes sanguineum is een bladverliezende heester die het vrijwel op iedere grondsoort goed doet. De bloemen die vanaf eind maart tot en met mei bloeien verschijnen aan tweejarige takken en zijn afhangend. De geur van de bloemen van de Ribes sanguineum wordt wel vergeleken met de geur van kattenpis. Na de bloei verschijnen er zwart blauwberijpte bessen. Ribes sanguineum zal na 10 jaar ongeveer een hoogte bereiken van 200cm. De sierheester staat het liefst op een plaats in de halfschaduw. Het donkergroene blad is handvormig gelobd en aan de onderzijde vaak grijsviltig behaard en groeien aan roodbruine twijgen.

Snoeien
Ribes sanguineum snoei je pas als de heester een jaar of 5 oud is. Snoei de sierheester middels een verjongingssnoei. De beste manier is om ieder jaar ongeveer 20% van de oudste, dikste of beschadigde takken weg te nemen tot aan de basis. Op deze manier verjong je de Ribes sanguineum dus om de 5 jaar in zijn geheel.

Populaire soorten
Ribes sanguineum ‘King Edward VII’: Dit is de meest gebruikte Ribes met roze bloemen die afhangend zijn in brede trossen. De hoogte van deze mooie bladverliezende heester zal maximaal 200cm zijn.

Ribes sanguineum ‘Pulborough Scarlet’: De bloemen van deze variëteit zijn meer rood van kleur. Wordt wel omschreven als de mooiste variëteit. Wordt na 10 jaar ongeveer 300cm hoog.

Ribes sanguineum ‘White Icicle’: Zeldzame Ribes met witte vaak wat kleinere bloemen.

Vermeerderen
Ribes sanguineum is het makkelijkst te vermeerderen middels afleggen of het nemen van een winterstek.

Combineren met

• Forsythia (Chinees Klokje)
• Viburnum Tinus (Sneeuwbal)
• Seringa

De Latijnse naam Philadelphus zegt de meeste mensen niet zo veel dit in tegenstelling van de Nederlandse naam Boerenjasmijn die vrijwel iedereen wel kent. Het is ook niet verwonderlijk dat men de Boerenjasmijn zo goed kent, het is een grote zeer rijk bloeiende heester die in mei met heerlijk geurende witte tot crème witte bloemen staat te bloeien. Doordat de Boerenjasmijn het vrijwel op iedere plaats in de tuin doet is het een algemeen voorkomende bladverliezende heester. Eigenlijk vraagt de Boerenjasmijn enkel een goed doorlatende bodem en een plaats in de zon tot halfschaduw. Regelmatig wordt de link gelegd naar de gewone Jasmijn (Jasminum officinale) wat een geurende klimplant is met gelijkenissen in de bloem. Helaas heeft ooit iemand op internet een fout gezet die iedereen klakkeloos heeft overgenomen. De Boerenjasmijn en de Jasmijn zouden allebei tot de Olijfachtigen (Oleaceae) behoren. In werkelijkheid behoort de jasmijn tot de Oleaceae en de Boerenjasmijn tot de Hydrangeaceae.

Snoei
Om een Philadelphus in topconditie te houden dient er regelmatig en flink gesnoeid te worden. Snoei ieder jaar direct na de bloei ten minste 20% van de oude takken tot op de grond toe weg. Indien het om een Boerenjasmijn gaat die al jaren lang niet gesnoeid is kan je in de winter verjongingssnoei toepassen. Snoei in dat geval alle oude takken tot op de grond toe weg. Zorg ervoor dat er voldoende jonge scheuten blijven staan en er voldoende licht in het hard van de sierheester kan toetreden.

Om de groei van jonge uitlopers te bevorderen kan je de Boerenjasmijn iets dieper planten dan het niveau waar de plant stond op de kwekerij. Wij halen nog al eens bij een zwaar verwaarloosde Boerenjasmijn na het snoeien de truc uit om een laagje grond (5cm) over de kluit te strooien wat hetzelfde resultaat geeft.

Populaire soorten
Philadelphus coronarius: Deze tot 250cm hoog wordende boerenjasmijn heeft een mooie gedrongen groeiwijze en ruikt erg lekker tijdens de bloei in mei/juni.

Philadelphus coronarius ‘Aureus’: 150cm hoog wordende aparte Boerenjasmijn met crème witte geurende bloemen die prachtig afsteken tegen het bonte blad.

Philadelphus ‘Lemoinei’: Zeer geschikte Boerenjasmijn om als losse haag aan te planten. Heeft grote witte geurende bloemen. Hoogte ongeveer 150cm

Philadelphus ‘Belle Etoile’: Makkelijke 150cm hoog wordende Boerenjasmijn met grote schotelvormige bloemen die een lila hart hebben.

Philadelphus ‘Manteau d’Hermine’: Ben je op zoek naar een kleine Boerenjasmijn voor in een vasteplanten border dan is de ‘Manteau d’Hermine’ de juiste keuze. Deze kleine Boerenjasmijn wordt slechts 60cm groot en heeft heerlijk geurende half tot geheel gevulde bloemen.
 
Philadelphus purpurascens: Minder bossige Boerenjasmijn van ongeveer 200cm hoog. De bloemen zijn door de wit en purperen kleur opvallend anders dan bovengenoemde soorten.

Philadelphus ‘Virginal’: Een hele grote Boerenjasmijn die wel 350cm hoog kan worden. Deze Boerenjasmijn bloeit pas in juni/juli met heerlijk geurende bloemtrossen.

Combineren met

• Viburnum Tinus (Sneeuwbol)
• Syringa
• Sambucus

De Pieris Floribunda is de meest gebruikte soort voor de Nederlandse tuinen. Deze plant is geschikt voor vrijwel iedere tuin. De Pieris bereikt normaal gesproken een maximale hoogte van 250 cm en wordt niet al te breed. Het duurt echter vele jaren voordat de Pieris zijn maximale hoogte heeft bereikt daar dit een zeer langzame groeier betreft. In het voorjaar loopt de Pieris uit met fel gekleurde gele of rode blaadjes wat een schitterend gezicht is. De bloemen die in maart/april staan te bloeien zijn wit en uitbundig. Bescherm de Pieris tegen felle zon, een plaats in de halfschaduw zal deze plant zeer waarderen. Het gehele jaar is deze plant in ‘beweging’ waardoor je de Pieris zeker geen saaie plant kan noemen.

Snoei
De Pieris hoef je door zijn langzame groei eigenlijk niet te snoeien. Takken die doorschieten en beschadigde takken kan je gerust wegsnoeien met een snoeischaar. Als je de Pieris snoeien wilt doe dit dan met een snoeischaar direct na de bloei.

Vermeerderen
De Pieris laat zich makkelijk vermeerderen middels afleggen.

Populaire soorten

• Pieris ‘Flaming Silver’
• Pieris ‘Forest Flame’
• Pieris japonica
• Pieris japonica ‘Debutante’
• Pieris japonica ‘Variegata’

Combineren met

• Bruckenthalia
• Gaulnettya

De Pieris doet het uitstekend in de heidetuin.

Nandina draagt niet voor niets de Nederlandse naam Hemelse Bamboe. De Nandina is gewoon een veel te onbekende geweldige tuinplant die ik het liefst in iedere tuin zou willen zien staan. Eigenlijk ken ik zelf de plant nog niet zo heel lang maar de ervaringen die ik tot nu toe met de Nandina heb zijn alle zeer positief. Een jaar of 6 geleden (2001) was ik een tuin in Bussum aan het aanleggen waar mijn opdrachtgever vroeg of Nandina nog in het beplantingsplan kon worden opgenomen. Vreemd genoeg kon ik de plant niet en ben me vanaf dat moment direct gaan verdiepen in de Nandina. Nadat ik voldoende kennis had opgedaan van de Nandina zijn er in de bewuste tuin ook een aantal Nandina’s aangeplant en ook in mijn eigen “proeftuin’’ planten ik 3 exemplaren. Dat dit het begin was van een speciale band die ik nu met de Nandina heb had ik nooit kunnen voorzien.

Nandina is drie keer genieten
De Nandina is een wintergroene sierheester die in Nederland niet veel hoger zal worden dan 200cm. Nandina komt met meerdere rechtopgaande stengels uit de grond zoals de Bamboe ook doet. Ook de puntige bladen vertonen gelijkenissen met dat van de Bamboe. Afhankelijk van de weersomstandigheden zal de Nandina vanaf ongeveer mei tot en met half juli bloeien met bloempluimen die wel 35 cm lang kunnen worden. De vele bloemetjes die aan de pluimen zitten zijn wit met soms een roze voet en opvallend gele meeldraden. Na de bloei verschijnen er grote hoeveelheden niet eetbare rode bessen die tot ver in het najaar aan de Nandina blijven hangen. Alsof deze bloemen en bessenpracht nog niet genoeg is heeft de Nandina nog een grote sierwaarde. De bladen die met een dieprode kleur uitlopen verkleuren naar verloop van tijd naar diepgroen. Naarmate het kouder wordt verkleuren de bladen naar geel, oranjerood en soms een paarse gloed.

De Nandina staat het liefst op een niet te donkere plaats in de halfschaduw en is met een goed doorlatende grond al snel tevreden. Laat je overigens ook niet al te gek maken door de berichten die op internet te vinden zijn dat de Nandina erg vorstgevoelig is. Nandina kan wel degelijk tegen vorst zoals op de foto te zien is. Zolang de temperatuur niet onder de -12°C uitkomt zal de Nandina het wel overleven. Ik denk dat deze misvatting is ontstaan door Nandina’s die in een pot dood zijn gegaan na een vorstperiode. Het probleem is dat bij een vorstperiode de aarde, dus de gehele kluit, zal bevriezen. Indien er na deze vorstperiode direct een aantal zonnige dagen volgen zal de Nandina ook beginnen met de verdamping. Omdat de kluit op dat moment nog bevroren is kan de Nandina geen water opnemen en zal dus verdrogen.

Snoeien
Nandina snoei je slechts als het echt nodig is en dan bij voorkeur eind maart. Snoeien doe je middels een verjongingssnoei. Je knipt dan een aantal oude dikke scheuten tot aan de basis weg maar zeker niet te veel. Het doel van deze verjongingssnoei is een open struik te verkrijgen waar zonlicht goed kan toetreden.

Combineren met

• Cistus
• Choisya
• Ficus

Lonicera die in het Nederlands Kamperfoelie heet doet de meeste mensen direct aan een rijk bloeiende klimplant denken die weelderig de pergola’s en schuttingen siert. De Lonicera pileata is echter een breed uitgroeiende heester met een hoogte van ongeveer 80cm die veel wordt aangeplant in plantsoenen, op taluds en als vakbeplanting. Het blad van de Lonicera pileata is vrij smal, dik en leerachtig glimmend groen. De kleine buisvormige citroengele bloemen die in mei bloeien hebben lange meeldraden en verspreiden een aangename geur. De vruchten zullen in Nederland en België niet vaak te zien zijn. Lonicera pileata is een half wintergroene heester die het op vrijwel iedere grondsoort doet. Ook is de Lonicera pileata niet kieskeurig voor wat betreft zonlicht en vochtigheid. Bij matige winters kan de Lonicera pileata zijn blad laten vallen maar zal in het voorjaar altijd weer uitlopen.

Snoeien
De beste tijd om Lonicera pileata te snoeien is september/oktober. Snoeien kan je doen met een heggenschaar. Snoei de heester gerust flink terug daar de Lonicera pileata snoei erg goed kan verdragen. Je kan de Lonicera pileata zelfs aanplanten als een lage heg.

Vermeerderen
Lonicera pileata laat zich goed vermeerderen door het nemen van een houtstek.

Combineren met

• Hedera (Klimop)
• Jasminum
• Hydrangea

Weer een heester die naar mijn mening ondergewaardeerd wordt. Deze groenblijvende, traag groeiende, in de winter! bloeiende en zeer lekker ruikende Mahonia tref je zelden aan in particuliere tuinen. De gemeentes in Nederland hebben de voordelen van de Mahonia japonica al wel ontdekt en planten deze sterke heester veelvuldig aan zoals hier op de foto in de gemeente Huizen. Vanaf begin december tot eind februari trakteert de Mahonia japonica je met gele lekker naar honing ruikende bloemen. Er is misschien één nadeel te vinden aan de Mahonia japonica, de bladeren van de plant prikken. Maar dit nadeel is ook weer een voordeel indien deze sterke plant aangeplant wordt aan de rand van de tuin. Ongenode ‘gasten’ zullen dit zeker niet kunnen waarderen.

Snoei
De Mahonia japonica wil liever niet gesnoeid worden. De Mahonia is een zeer langzame groeier dus snoeien zal bijna nooit nodig zijn. Indien je toch de Mahonia wilt snoeien doe dit dan met een snoeischaar en knip hele takken tot aan de grond toe weg.

Vermeerderen
De Mahonia kan je o.a. vermeerderen middels afleggen.

Combineren met

• Polemonium
• Caryopteris Clandonensis (Baardbloem of Blauwe Spirea)
• Aconitum (Monnikskap)

Populaire soorten

• Mahonia aquifolium ‘Apollo’
• Mahonia aquifolium ‘Atropurpurea’
• Mahonia bealei
• Mahonia bealei ‘Hivernant’
• Mahonia media ‘Charity’
• Mahonia media ‘Winter Sun’

Als we het over de Ligustrum hebben dan denken we meestal direct aan de liguster heggen die in de jaren 70 massaal aangeplant werden. De toen zo populaire Ligustrum heggen hebben inmiddels plaats gemaakt voor de taxus en laurierheggen die vooral in de winter meer bescherming bieden. Het probleem van de Ligustrum ontstond vaak door te weinig snoei waardoor de heg uitzakte en kaal werd. Zeker bij een zeer koude winter wil de Ligustrum al zijn blad laten vallen wat lang niet door iedereen gewaardeerd wordt. Voor een heg wordt over het algemeen de Ligustrum ovalifolium gebruikt die uit Japan afkomstig is. De Ligustrum is een makkelijke heester die het op vrijwel alle grondsoorten wel doet. De wilde Liguster (Ligustrum vulgare) is in Nederland en Belgie inheems. Ligustrum bloeit vanaf juni tot en met augustus met crèmewitte geurende pluimvormige bloemen. De sterke zoete geur van de bloemen is erg aanwezig waar je wel van moet houden. Indien de Ligustrum als haag is aangeplant zal de heester bij een regelmatige snoei niet in de bloei komen. Na de bloei vormt de Liguster zwarte besjes die voor de mens giftig zijn. Zon, halfschaduw of schaduw het lijkt de Ligustrum niet uit te maken en zal in alle gevallen goed groeien. Het blad van de Ligustrum is donkergroen van kleur. De Wortels zijn fijn sterk vertakt en groein aan de oppervlakte. Ligustrum kan zelfs zeewind goed verdragen.

Snoeien
Ligustrum verdraagt snoei uitstekend. Je kan de Ligustrum indien nodig tot op het kale hout terugsnoeien. Een liguster heg kan je het beste twee keer per jaar knippen. De eerste keer rond mei en de tweede keer in augustus. Snoeien doe je met een heggenschaar tot op de oude snoeiwonden. Zorg ervoor dat de heg niet breder wordt dan 60 tot 80 cm. Indien je een oude, lelijke en uitgezakte haag weer nieuw leven wilt geven dan kan je deze haag gerust tot op 30 cm boven de grond afzagen. Binnen een mum van tijd zal de liguster hier sterk op reageren en weer uitlopen met frisse scheuten die in korte tijd weer een mooie haag zullen vormen. Bij de aanplant van een nieuwe Ligustrum haag direct na het planten de Liguster tot 25cm boven de grond afknippen om een mooie volle groei te verkrijgen.

Alle delen maar vooral het blad en bessen zijn giftig bij inname door de mens

Vermeerderen
Alle Liguster soorten laten zich goed vermeerderen middels houtstek of afleggen.

Populaire soorten
Ligustrum delavayanum: Zeer onbekende liguster die een bolvormige habitus heeft. De maximale hoogte van deze trage zeer winterharde en wintergroene heester is ongeveer 175cm.

Ligustrum ovalifolium: De bekendste soort die gebruikt wordt voor de aanplant van een heg. De maximale hoogte is ongeveer 500cm.

Ligustrum ovalifolium ‘Argenteum’: Deze aparte soort wordt niet veel hoger dan 200cm en heeft opvallend zilverbont blad.

Ligustrum ovalifolium ‘Aureum’: Deze soort wordt veel gebruikt om een bolvorm van te snoeien. Het blad is goudbont waar je wel van moet houden. De maximale hoogte is ongeveer 250cm

Ligustrum vulgare: De wilde liguster bereikt een hoogte van ongeveer 500cm.

Combineren met

• Hydrangea
• Pyracantha
• Phlox (Vlambloem)
• Aconitum (Monnikskap)