Author: tuinportaal

Vroeg in het jaar als er nog geen blad aan de Magnolia zit staat deze grote heester met zeer grote bloemen uitbundig te bloeien. Helaas zijn de bloemen en jonge bladeren van de Magnolia soulangeana zeer vorstgevoelig. Het komt dan ook regelmatig voor dat de bloemknoppen die net uitlopen door nachtvorst niet meer tot bloei komen. De bloemen zijn als ze net uitkomen roze maar als de bloem geheel open is wit. Deze heester bereikt na 10 jaar een hoogte van ongeveer 5 meter en groeit zeer breed uit. Je kan de Magnolia soulangeana het beste solitair aanplanten. Voor de kleinere tuin is de Magnolia stellata (stermagnolia)beter geschikt. Deze variëteit bloeit met stervormige witte bloemen en wordt niet veel hoger dan 150 cm. Jonge planten bloeien al verassend uitbundig.

Snoei
Magnolia’s wortelen zeer ondiep waardoor grondbewerking rondom de plant met voorzichtigheid uitgevoerd dient te worden. De Magnolia kun je beter niet snoeien. Alleen takken die in ongewenste richting groeien zou je eventueel af kunnen zagen. Als je toch meent dat het nodig is om te snoeien doe dit dan direct na de bloei.

Vermeerderen
Magnolia laat zich goed vermeerderen middels afleggen.
 
Combineren met

• Cotoneaster (Dwergmispel)
• Hedera (Klimop)
• Pachysandra Terminalis

Populaire soorten

• Magnolia soulangeana
• Magnolia stellata

Bloei:Maart/april

De Laurus Nobilis kom je niet alleen in de tuin tegen. De blaadjes van de Laurus Nobilis worden veelvuldig in de soep en de haché gebruikt en iedereen kent toch de lauwerkransen die de Romeinen van deze plant maakten. In de Nederlandse tuin is de Echte Laurier minder bekend. De Laurus nobilis wordt in Nederland vooral verkocht als kleine heester of als vormboom. De plant kan tegen zilte wind en is dus bijzonder geschikt voor tuinen langs de kust. Geef de Laurus Nobilis een plaats in de zon of halfschaduw maar let wel op langdurige vorst. De bladeren zullen tijdens een te lange vorstperiode bevriezen. In een warme zomer zal de Laurus Nobilis bloeien met crème witte stervormige bloemetjes. Later in het seizoen komen er rode vruchtjes die na verloop van tijd diepblauw naar paarszwart verkleuren.

Snoei
Snoei de Laurus Nobilis bij voorkeur met een snoeischaar. Snoeien met een heggenschaar zou bruine randen aan de blaadjes betekenen. Snoeien doe je bij voorkeur in het najaar.

Vermeerderen
Laurus laat zich mits de temperaturen niet te laag zijn goed vermeerderen middels afleggen.

Combineren met

• Agapanthus
• Lantana

Populaire soorten

• Laurus nobilis
• Laurus nobilis ‘Angustifolia’

Kleine groenblijvende heester die vanaf december door invloed van koude mooie rode uitlopers krijgt. Om deze reden staan ze rond die tijd massaal bij de tuincentra dichtbij de kassa als ‘kofferbak handel’ te koop. Het gekrulde blad van de Leucothoe axillaris is telkens anders van kleur wat de plant interessant maakt om te gebruiken in bloembakken. Ik gebruik de Leucothoe axillaris regelmatig als bodembedekker of maak er op verschillende plaatsen in de tuin groepjes van 3 van. Het herhalen van deze groepjes geeft rust in de tuin. De Leucothoe axillaris is bijzonder geschikt voor de kleine tuin en als kuipplant. Geef de Leucothoe axillaris een plaats in de zon of halfschaduw liefst in lichtzure grond (tuinturf).

Snoei
De Leucothoe is een kleine heester die je niet snel hoeft te snoeien. Snoei laat de Leucothoe overigens prima toe. Doe dit met een snoeischaar.

Vermeerderen
Leucothoe laat zich uitstekend vermeerderen middels afleggen.

Aandachtspunt
Leucothoe heeft een hekel aan tocht.

Combineren met

• Bruckenthalia
• Rhododendron occidentale
• Rhododendron albiflorum
• Parrotia

Populaire soorten

• Leucothoe scarletta ‘Zeblit’
• Leucothoe walteri ‘Rainbow’

Als je van geel houdt dan mag de Kerria die de Nederlandse naam Ranonkelstruik heeft zeker niet in de tuin ontbreken. Er is ook geen excuus te vinden om de Kerria dan niet aan te planten daar het een zeer makkelijk te houden heester is die het op iedere standplaats goed zal doen. De grondsoort, Zon of halfschaduw het lijkt de Kerria niet uit te maken. Alleen de vochtigheid zou een klein puntje zijn waar wat rekening mee gehouden moet worden. Een niet te droge plaats in de tuin is wenselijk voor de verder zo makkelijke plant. De Kerria bereikt, indien er niet gesnoeid wordt, een maximale hoogte van ongeveer 250cm. De Kerria bloeit met goudgele bloemen vanaf het vroege voorjaar tot diep in het najaar. De hoofdbloei vind plaats vanaf april tot en met mei. Ook als de Kerria in de herfst zijn blad heeft laten vallen is het nog een aardige struik om te zien. De zeer lichtgroene takken geven in de winter toch nog wat kleur aan de tuin.

Snoeien
Ook het snoeien van de Kerria kan eigenlijk niet verkeerd gedaan worden. Om een mooie bossige struik te verkrijgen kan je het beste verjongingssnoei toepassen. Knip gerust ieder jaar 30% van de takken tot op de grond toe weg. De Kerria loopt met het grootste gemak weer uit. Indien je de gehele Kerria wilt verjongen kan je de plant in zijn geheel tot op de grond toe afknippen. Indien je de Kerria als heg hebt aangeplant snoei dan met een heggenschaar de kerria terug zoals je dit bij iedere andere heg zou doen. Snoeien van de Kerria doe je het best na de bloei.

Populaire soorten

• Kerria japonica ‘Picta’: Met een hoogte van ongeveer 150cm Kleiner de gewone japonica. De dubbele bloemen zijn geel van kleur en de hoofdbloei is vanaf mei tot en met juni. Opvallend grijs bladrandje.

• Kerria japonica ‘Pleniflora’: Iets hogere soort met oranjegele gevulde dubbele bloemen.

Vermeerderen
De normaal gesproken zal de Kerria zich uitbreiden met nieuwe uitlopers aan de zijkanten van de basis. Deze uitlopers kan je met een scherpe spade afsteken en elders uitplanten. Tevens kan je de Kerria makkelijk vermeerderen middels afleggen.

Combineren met

• Alchemilla Mollis (Vrouwenmantel)
• Helenium
• Nepeta (Kattekruid)

De Kolkwitzia met de Nederlandse naam Koninginnestruik is een bladverliezende sierheester die alleen erg opvalt op de momenten dat ze bloeit. De klokvormige bloemen die vanaf april tot en met mei de Kolkwitzia sieren zijn dan ook een lust voor het oog. De roze tot soms bijna witte bloemen staan in pluimen aan korte zijscheuten en sommige soorten bezitten oranje vlekken aan de binnenzijde. De doosvruchten die na de bloei ontstaan blijven vrij lang aan de Kolkwitzia hangen. De breed tegenoverstaande eivormige bladeren zijn aan de bovenzijde dofgroen. De onderkant is lichter van kleur en de bladnerven zijn licht behaard. Kolkwitzia is een met een maximale hoogte van ongeveer 300cm een middelgrote heester die graag op een zonnige plaats staat. Indien de Kolkwitzia op een schaduwrijke plaats geplant wordt zal ze minder rijk bloeien. De Kolkwitzia doet het op vrijwel alle goed doorlatende grondsoorten. De Kolkwitsia heeft overhangende takken waardoor de struik erg breed kan worden en de meeste variëteiten dus niet erg geschikt zijn voor mensen die met een kleine tuin bedeeld zijn. Niet in paniek raken als de bast van de oudere takken begint af te schilveren. Dit is net zoals bij de platanus een normaal verschijnsel die waarschijnlijk bedoeld is om afvalstoffen kwijt te raken.

Populaire soorten
Kolkwitzia amabilis ‘Maradco’: Halfhoge heester van ongeveer 125cm die gele bladeren heeft met vaak een roze gloed.

Kolkwitzia amabilis ‘Pink Cloud’: Met een maximale hoogte van ongeveer 250cm een stuk groter dan bovengenoemde. Deze rijkbloeiende Koninginnestruik is zeer dichtvertakt.

Kolkwitzia amabilis ‘Rosea’: Lijkt sterk op bovengenoemde maar bloeit veel minder rijk met meer rozerode bloemen.

Snoeien
Kolkwitzia is een niet al te snelle groeier die pas op een latere leeftijd gesnoeid dient te worden. De Kolkwitzia kan je het beste snoeien middels verjongingssnoei. Pas verjongingssnoei ieder jaar toe en snoei alleen de oudste dikste of beschadigde takken tot aan de basis weg. Hou er rekening mee dat het doel een open struik is waar zonlicht goed toe kan treden.

Vermeerderen
De Kolkwitzia is vrij makkelijk te vermeerderen middels een zomerstek.

Combineren met

• Eupatorium (Leverkruid of Koninginnenkruid)
• Verbena
• Persicaria (Duizendknoop)

De Itea virginica met de Nederlandse naam Bloemwilg is een bladverliezende heester die zeer geschikt is op natte plaatsen in de tuin. De Itea virginica staat het liefst op een plaats in de zon of halfschaduw in een humusrijke grond. Heeft de Itea virginica het naar zijn zin in uw tuin dan kan je rekenen op een mooie struik van ongeveer 100cm die erg rijk bloeit met 15cm lange opstaande crèmewitte heerlijk geurende bloemen. De opgaande jonge twijgen zijn roodachtig en kleuren naargelang ze ouder worden naar bruin. Niet alleen de bloemen van de Itea virginica die vanaf mei tot en met juni bloeien is de sierwaarde van deze heester maar ook de schitterende rode herfstkleuren die het smalle elliptische blad heeft zijn een lust voor het oog.

De Itea virginica doet het ook uitstekend in een bloempot. Zet de bloempot op een beschutte warme plaats op balkon of terras.

Populaire soorten
Itea virginica ‘Little Henry’: De kleinste Bloemwilg met een hoogte van ongeveer 50cm. Deze compacte soort is uitermate geschikt voor vakbeplanting en bloembakken.

Itea virginica ‘Long Spire’: De soort heeft veel langere bloemtrossen dan de andere Bloemwilgen. Het blad kleurt in de herfst met wat meer geel.

Itea virginica ‘Sarah Eve’: Duidelijk onderscheidende Bloemwilg die witroze bloemen geeft.

Snoeien
Om de Itea virginica in topconditie te houden kan je het beste direct na de bloei een verjongingssnoei toepassen. Doe dit ieder jaar en snoei ongeveer 15 tot 20% van de oudste en dikste takken tot op de grond toe weg.
 
Vermeerderen:
De Itea virginica kan je het makkelijkste vermeerderen door het nemen van een zomerstek.

Combineren met

• Filipendula
• Spirea
• Mimulus

Op mijn stageplaats kwam ik voor het eerst een Kalmia tegen. Deze mooie heester stond bij een grote fabriek in de gemeente Huizen waar wij het onderhoud voor verzorgden. De Kalmia stond te bloeien wat mij erg aansprak en ik wilde dan ook graag een stek van de Kalmia hebben. Mijn collega, van wie ik een groot deel van zijn kennis heb overgenomen, leerde me dat de Kalmia te vermeerderen is middels afleggen. De Kalmia heb ik toen met succes afgelegd en staat heden ten dagen nog steeds in mijn tuin. De Kalmia zie je over het algemeen niet zo heel veel in de Nederlandse en Vlaamse tuinen. Dit wordt ongetwijfeld veroorzaakt doordat de Kalmia een plant is die niet veel wordt aangeboden in de tuincentra en als die aangeboden wordt een flinke prijskaart heeft. Om de bloemenpracht van deze zuurminnende soort zal het in ieder geval niet liggen. Plant de kalmia in de halfschaduw op een tegen de wind beschutte plaats. Hoewel de Kalmia volledig winterhard is in het Nederlandse en Vlaamse klimaat kunnen de bladeren door een schrale oostenwind behoorlijk beschadigen.

De Kalmia is een wintergroene sierheester die het beste vergeleken kan worden met rododendron. Alleen de bloemen van de Kalmia verraden dat het hier om een totaal andere plant gaat. De Bloemen van de Kalmia bloeien vanaf juni tot en met juli en zijn schotelvormig. Afhankelijk van de soort bloeit de Kalmia met witte, roze, of purper bloemen die soms erg aparte afstekende meeldraden hebben.

Naamgeving
De Kalmia wordt in het Nederlands Lepelboom, Lepeltjesboom, Lepelstruik, Laurierroos of Berglaurier genoemd. De Kalmia kent twee belangrijke groepen. De Kalmia latifolia en de Kalmia angustifolia.

Populaire soorten
Kalmia Latifolia: Deze tot twee meter hoog wordende soort heeft breed groen glanzend blad. De zachtroze bloemen zijn schotelvormig.

Kalmia latifolia ‘Bullseye’: Eveneens twee meter hoog. De krachtig groeiende struik begint de bloei met het vertonen van rode bloemknoppen die naarmate ze openvouwen roze worden. In het hart van de bloemen bevind zich een helderwitte stip die omlijnt is met een donkere band, vandaar de naam ‘Bullseye’.

Kalmia latifolia ‘Elf’: Ideale Kalmia voor de kleine tuinen of in bloembakken op terras of balkon. Deze soort wordt niet hoger dan 100cm en begint de bloei met lichtroze knoppen die naarmate de bloemen zich uitvouwen helder wit zijn.
 
Kalmia latifolia ‘Ostbo Red’: Deze soort bereikt een maximale hoogte van ongeveer 150cm en begint de bloei met felrode bloemknoppen. Eenmaal uitgevouwen zijn de buitenranden van de bloem rood en het hart van de bloem wit.

Kalmia latifolia ‘Pink Charm’: Erg mooie soort met helderroze bloemen met een kastanjebruine ring.
Kalmia angustifolia: De angustifolia soorten zijn over het algemeen een stuk kleiner en hebben lancetvormige smalle bladeren.

Snoeien
De Kalmia is een vrij langzame groeier die normaal gesproken niet gesnoeid behoeft te worden. De uitgebloeide bloemen kan je het beste wegknippen.

Let wel op de gehele plant is giftig voor zowel mens en dier.

Vermeerderen
Kalmia is, al duurt het erg lang voordat er wortelgroei plaatsvindt, te vermeerderen middels afleggen. Het stekken van een Kalmia is erg moeilijk en lukt bijna nooit. Vandaar dat professionele kwekers de Kalmia vermeerderen middels Meristeemcultuur.

Combineren met

• Rhododendron
• Zenobia
• Leucothoe Axillaris

Wie aan Hortensia denk denkt aan de Hydrangea macrophylla met als Nederlandse naam Tuinhortensia. De Tuinhortensia is de meest voorkomende soort waar ook het meeste over gevraagd wordt wat betreft kleur en snoeien wat ik hieronder uitgebreid behandel. De Hydrangea macrophylla bloeit, van juni tot augustus, met over het algemeen bolvormige bloemen in de kleuren wit, roze, rood of blauw. De Hydrangea macrophylla bestaat uit winterharde en minder winterharde soorten. De laatste worden meestal verkocht voor in binnenshuis. Hydrangea macrophylla verdraagt een plaats in de zon of in de halfschaduw. Hoe vochtiger de plant zal staan des te meer zon zal verdragen worden. De meeste Hydrangea macrophylla soorten worden tussen de 125 en 150 cm hoog waardoor de bladverliezende heester in vrijwel iedere tuin in te passen is.

Hortensia snoeien

Uitgebloeide bloemen
Of de uitgebloeide bloemen uitgeknipt mogen worden of niet is een veel gestelde vraag die vrij makkelijk te beantwoorden is. Uitgebloeide bloemen mogen wel uitgeknipt worden na de bloei maar het is beter om te wachten tot het vroege voorjaar. De reden hiervoor is dat de uitgebloeide bloem zich vlak boven de al aangelegde bloemknop voor volgend jaar bevind. Als je de uitgebloeide Hortensiabloem in de winter laat zitten zal deze nog wat bescherming tegen de vorst kunnen bieden. Snoei de uitgebloeide bloemen weg tot net boven een dikke bloemknop. Als je te diep in zal snoeien en dus de bloemknop wegsnoeit zal de Hortensia dit jaar niet bloeien.

Verjonginssnoei
Als de Hydrangea macrophylla een jaar of vier oud is gaan we voor het eerst voorzichtig verjongingssnoei toepassen. Het is dan verstandig om ieder jaar in het vroege voorjaar 20% van de takken tot op de grond weg te knippen. Zeker niet te veel en kies de lelijkste of zwakste takken. Op deze manier pas je een verjongingssnoei toe zonder dat je ziet dat de heester gesnoeid is. Indien de Hydrangea macrophylla al jaren lang niet gesnoeid is dan is de beste manier om de heester in zijn geheel tot aan de grond af te knippen. Je moet dan wel weten dat je de eerste twee à drie jaar helemaal geen bloemen kan verwachten. Bekijk de film Hortensia snoeien.

Hortensia kleur
De kleur van de bloemen van de Hydrangea macrophylla houd de gemoederen aardig bezig. Zo zijn er genoeg verhalen van mensen die een blauwe Hydrangea macrophylla aangeschaft hadden en na enkele jaren bloeiden diezelfde Tuinhortensia’s paars en weer later roze. De verandering van de kleur van de bloemen van de Hydrangea macrophylla is uitvoerig onderzocht. Het blijkt dat de kleur van de Hortensiabloem reageert op de zuurgraad van de grond. De zuurgraad wordt aangeduid in pH. Zure gronden hebben een pH getal lager dan 5,5, lichtzure gronden tussen 5,6 en 6,5 en basische gronden hoger dan 6,6. Hoe zuurder de grond is des te meer aanwezige metalen, zoals ijzer en aluminium, er kunnen oplossen en die metalen zorgen voor de verkleuring. Het komt er op neer dat op een zure grond de Hortensia blauw kleurt, op lichtzure grond paars en op basische grond roze. Theoretisch zou je dus zeggen dat je door de zuurgraad te beïnvloeden een Hortensiabloem kan laten verkleuren van blauw naar roze en van roze naar blauw. Helaas hoor ik bijna altijd de verhalen dat de Hortensia verkleurd is van blauw naar roze maar slecht sporadisch van roze naar blauw. Sterker nog ik heb van verschillende klanten gehoord dat het verkleuren van roze naar blauw maar niet wil lukken. Omdat dit toeval kan zijn zou ik graag willen horen van u of het gelukt is een Hortensia van roze naar blauw te laten kleuren en hoe u dit gedaan heeft.
 
Hoe beïnvloed je de kleur van de Hortensiabloem
Om de kleur van de Hortensiabloem te laten verkleuren van roze naar blauw kan je bij de drogist een beetje aluin (kaliumsulfaat) kopen en dit bij de Hortensia strooien.

De Indigofera die in het Nederlands Indigostruik heet is een breed uitgroeiende bladverliezende heester die, indien ieder jaar teruggesnoeid, een hoogte bereikt van maximaal 100 cm. De sierwaarde van de Indigofera zijn het blad en de bloemen. De kleine blauwgroene blaadjes staan aan weerszijde van de bladsteeltjes in rij en tellen 12 tot 21 blaadjes. De Indigofera bloeit vanaf juli tot en met september met lathyrusachtige bloemtrossen die wel 15cm lang kunnen zijn. Bij extreme vorstperiodes is het verstandig om de voet van de Indigofera af te dekken met wat beukenblad of snoeiafval van coniferen.

Snoeien
De Indigofera vriest meestal een flink eind in, hoewel ik sinds de “nieuwe winters”? al een aantal keren gezien heb dat de plant in het geheel niet ingevroren was. Je kan de snoeiwijze dan ook het beste vergelijken met de snoeiwijze van de Buddleja en andere heesters die op eenjarig hout bloeien. Snoei medio maart eerst de eventueel ziek of beschadigde takken tot op de grond toe terug. Vervolgens snoei je de gehele plant af tot op ongeveer 25cm boven de grond. Deze klus kan je het beste begin april doen.

Indigo
Uit de bladeren van de Indigofera tinctoria werd ongeveer 5000 jaar gelden al de stof indican gewonnen. Door oxidatie uit de lucht kon deze stof omgezet worden in de blauwe kleurstof indigo waarmee textiel blauw werd gekleurd. Heden ten dagen wordt deze stof synthetisch gemaakt en veelvuldig gebruikt om bijvoorbeeld spijkerbroeken blauw te kleuren.
 
Vermeerderen
Indigofera is te vermeerderen middels een goed afgerijpte stek in de zomer.

Combineren met

• Babtisia
• Gillenia
• Macleaya (Pluimpaver of Vedermaan)

Hibiscus syriacus heeft een heel scala aan Nederlandse namen die afhankelijk van de regio door de bevolking gebruikt worden. Enkele voorbeelden van hoe de Hibiscus genoemd wordt zijn: Septemberroos, Chinese roos, Altheastruik of gewoon Hibiscus. Als er veel Nederlandse benamingen zijn voor één en dezelfde plant dan weet je eigenlijk zeker dat het om een zeer geliefde plant gaat. Dat de Hibiscus syriacus gelieft is is wel zeker en is wat mij betreft niet verwonderlijk. De Hibiscus is een bladverliezende rijk bloeiende sierheester die het op vrijwel alle grondsoorten goed zal doen. Toch heeft de heester een voorkeur voor een goed doorlatende humusrijke bodem en zal u daarvoor ook zeer uitbundig belonen. Het liefst staat de Hibiscus syriacus op een plaats waar gematigd zonlicht toe kan treden het liefst tegen een warme zuidmuur. In de felle zon kan het blad van de Hibiscus er wat minder florissant uit zien. Het frisgroene glanzende blad is drielobbig en getand en wordt in de herfst geel van kleur. De Hibiscus bloeit vanaf ongeveer augustus tot en met oktober met, afhankelijk van de soort, gevulde of enkelbloemige bloemen in de kleuren wit, blauw, roze of rood.

Ziekten
Indien je een hibiscus hebt met luizen dan staat de sierheester waarschijnlijk te veel op de tocht. Verplanten is dan de beste optie daar de luizen anders ieder jaar terug zullen keren. Let wel op dat de Hibiscus zich niet graag laat overplanten. Rondsteken is dus zeker geen overbodige luxe. Snoeien
Hibiscus wordt ongeveer 300cm hoog en heeft van zichzelf een mooie habitus. Snoei is dus indien de Hibiscus op de juiste plaats staat niet nodig. Ieder jaar controleren op schurende en/of zieke takken en uitknippen in het najaar. Tevens kan je ieder jaar voorzichtig een verjongingssnoei toepassen maar denk dan aan maximaal één tak tot aan de basis wegsnoeien.

Populaire soorten

• Hibiscus syriacus ‘Ardens’: Soort met paarsblauwe bloemen die bloeien vanaf half augustus tot en met eind oktober.
• Hibiscus syriacus ‘Oiseau Bleu’: Zeer rijkbloeiend met blauwe bloemen vanaf begin augustus tot en met eind oktober. Zeer winterharde soort.
• Hibiscus syriacus ‘Red Heart’: Zoals de naam al zegt hebben deze witte bloemen een rood hart.
• Hibiscus syriacus ‘Red Heart’: Erg mooie zuiver witte bloemen die langdurig bloeien.
• Hibiscus syriacus ‘woodbridge’: Lichtrode bloemen van augustus tot en met oktober.

Vermeerderen
Hibiscus laat zich goed vermeerderen middels het nemen van een houtstek of door afleggen.

Combineren met

• Viburnum Tinus (Sneeuwbal)
• Heder (Klimop)
• Syringa

Een wintergroene bladhoudende heester die van oorsprong in Nederland voorkomt is de Ilex Aquifolium, ook wel scherpe hulst genoemd. Het leerachtige glanzende blad heeft scherp gekartelde randen. Om deze reden worden er vaak hagen van Ilex Aquifolium aangeplant tegen ongenode gasten daar deze door de scherp gekartelde bladeren bijna ondoordringbaar zijn. In het najaar tot ver in de winter draagt de Ilex rode bessen die vooral door bloemschikkers dankbaar in kerstversieringen worden verwerkt. Kwekers hebben ook een variëteit ontwikkeld zonder de gemeen prikkende bladeren. Dit is de Ilex aquifolium ‘J.C. van Tol’. Een extra voordeel is dat de ‘J.C. van Tol’ zelfbestuivend is evenals de ‘Pyramidalis’ en ‘Alaska’.

Snoei
Indien de Ilex solitair is aangeplant, snoei deze dan het liefst met een snoeischaar (vormsnoei). Als haag kan je deze klus het beste met de heggenschaar uitvoeren. De Ilex verdraagt sterke snoei, zelfs indien je een heel oud verwaarloosd exemplaar met een beugelzaag tot een meter boven de grond afzaagd zal deze weer uitlopen, en uiteindelijk weer een mooie gedrongen struik worden. Een Hulst is niet heel kieskeurig wat betreft de snoeitijd. Snoei de Hulst in geen geval als het vriest. De beste periode is voor de langste dag (rond 21 juni) en dan bij voorkeur in maart.

Populairste soorten

• Ilex Aquifolium
• Ilex ‘Silver queen’
• Ilex ‘Golden van Tol’
• Ilex ‘Pyramidalis’
• Ilex ‘Alaska’

Combineren met

• Erica Carnea (Winterheide)
• Geranium
• Viburnum Tinus (Sneeuwbal)

De Hypericum die in het Nederlands Hertshooi genoemd wordt bestaat uit een grote groep planten. Er zijn soorten die niet veel hoger zullen worden dan 50cm en vaak ingedeeld worden bij de vaste planten of half heesters. De grotere Hypericum soorten kunnen, afhankelijk van de soort tot wel 150cm hoog worden en worden dan ingedeeld bij de heesters. Omdat de Hertshooi een houtachtig gewas is en met meerdere scheuten uit de grond komt kan je zowel de kleine als de grote soorten het beste in de heestergroep onderbrengen. Maar niet alleen de verschillende maten veroorzaken verwarring ook het blad van de Hypericum zet je vaak op het verkeerde been. Zo zijn er bladverliezende Hypericum soorten maar ook half wintergroene of volledig wintergroene soorten.

Standplaats
Hypericum staat het liefst op een humusrijke permanent vochtige grond. De Hertshoi doet het zowel in de schaduw als in de halfschaduw. Hoe meer zonlicht de Hertshooi krijgt hoe rijker de bloei zal zijn. Hypericum is over het algemeen gevoelig voor Roestziekte. Dit is te herkennen aan de roestbruine sporenhoopjes op de bladen. Preventief behandelen tegen roest is sterk aan te bevelen.

Onderstaande soorten komen van nature voor in Nederland en België

• Hypericum canadensis (Canadees hertshooi)
• Hypericum dubium (Kantig hertshooi)
• Hypericum elodes (Moerashertshooi)
• Hypericum hirsutum (Ruig hertshooi)
• Hypericum humifusum (Liggend hertshooi)
• Hypericum maculatum (Gevlekt hertshooi)
• Hypericum montanum (Berghertshooi)
• Hypericum perforatum (Sint-Janskruid)
• Hypericum pulchrum (Fraai hertshooi)
• Hypericum tetrapterum (Gevleugeld hertshooi)

Snoeien
De lage Hypericum soorten hoef je nooit te snoeien. Hogere soorten snoei je in maart terug tot ongeveer 15cm boven de grond.

Vermeerderen
Hertshooi laat zich goed vermeerderen middels het nemen van een houtstek.

Combineren met

• Iberis
• Rosmarinus
• Aconitum (Monnikskap)

Populaire soorten
Hypericum androsaemum: Opgaande Hertshooi die ongeveer 100cm hoog zal worden. De jonge, vaak roodachtige, stengels kunnen onder voor de plant ideale omstandigheden woekeren.

Hypericum calycinum: Opgaande Hertshooi die ongeveer 100cm hoog zal worden. Doordat de calycinum erg gevoelig is voor roestziekte planten wij deze soort niet meer aan.
 
Hypericum dummeri ‘Peter Dummer’: Breed uitgroeiende Hertshooi die ongeveer 80cm hoog zal worden. De gele bloemen, die bloeien vanaf juli tot en met september, hebben soms wel een doorsnede van 8,5cm.

Hypericum ‘Hidcote’: Breed uitgroeiende ongeveer 100cm hoog wordende Hertshooi die half wintergroen is. Als je op zoek bent naar een goede bodembedekkende Hertshooi is dit een uitstekende keuze. De heester is goed winterhard en bloeit vanaf juli tot en met oktober.

Hypericum hircinum: Slechts 50 cm hoog is deze zeer rijk bloeiende Hertshooi die na de bloei bruinrode vruchten zet die langzaam naar zwart zullen verkleuren.

Hypericum inodorum: Lijkt sterk op de hierboven beschreven Hertshooi maar is met een maximale hoogte van ongeveer 100cm de helft groter.

Hypericum inodorum ‘Orange Flair’: Deze zeer mooie soort tref je regelmatig aan in boeketten. Deze Hertshooi bereikt een maximale hoogte van ongeveer 75cm. DE bloemen bloeien vanaf juni tot en met augustus en vormen daarna zeer mooie vruchten die uiteindelijk donkerrood kleuren.

Hypericum moserianum: Laag half wintergroen breed uitgroeiende Hertshooi die niet veel hoger zal worden dan 50cm.