Author: tuinportaal

De Euonymus japonicus soorten dien je een beschutte plaats te geven. Het blad is rond, leerachtig en glanzend. De groeiwijze is opgaand in tegenstelling tot veel andere Euonymus soorten. Naarmate de heester ouder wordt zal deze ook een breedte groei doormaken. De bloemen zijn stervormig maar vallen maar weinig op. Vruchtvorming van deze heester laat te wensen over. Opvallend is dat de twijgen niet makkelijk zullen wortelen wat wel het geval is bij de fortunei soorten. Uitermate goed te gebruiken in de kustgebieden daar deze heester goed bestand is tegen zoute wind.

Snoei
Vormsnoei kan je aan het einde van het voorjaar toepassen indien aangeplant als vervanger voor Buxus.

Vermeerderen
Euonymus laat zich goed vermeerderen middels afleggen.

De Euonymus japonicus is giftig bij inname door de mens.

Populaire Euonimus soorten
• Euonymus alatus
• Euonymus europaeus
• Euonymus fortunei
• Euonymus grandiflorus
• Euonymus hamiltonianus
• Euonymus japonicus
• Euonymus oxyphyllus
• Euonymus planipes

Combineren met
• Acaena
• Artemisia
• Phlox (Vlambloem)

Plant deze Euonymus eens aan als vervanger van Buxus als kuipplant of heggetje. Deze heester groeit sneller dan Buxus.

Euonymus alatus is naar mijn smaak één van de mooiste Euonimus soorten die ik ken. Niet alleen de schitterende felrode herfstkleur die het blad van de Euonimus alatus in het najaar heeft maar ook de bijzondere takken van deze heester spreken veel mensen aan. De Euonimus alatus vormt 4 kurklijsten aan zijn groene takken. De kurklijsten staan recht tegenover elkaar. Later zullen deze kurklijsten de gehele tak bedekken. De Euonymus alatus is een sterk vertakte heester. De takken groeien nagenoeg nooit recht omhoog maar verkiezen een horizontale groeiwijze. Tot de eerste nachtvorst zich aandient kan je genieten van de schitterende felrode herfstkleuren. Na één nacht zal al het blad massaal van de heester afdwarrelen. De Euonimus alatus ‘Compactus’ is een variëteit die in alle opzichten kleiner is en ook minder ontwikkelde kurklijsten heeft.

Vrucht
Kleine paarse vierlobbige vruchten met oranjerode zaden.

Snoei
Kardinaalshoed verdraagt snoei erg goed al hoef je dit maar zelden toe te passen. Snoei enkel kruisende takken weg. De beste tijd is laat in het voorjaar of in de zomer.

Combineren met
• Acaena
• Artemisia
• (Vlambloem)

Geef de Euonymus alatus een zonnige plaats en je zal beloond worden met nog mooiere herfstkleuren en nog grotere kurklijsten.

De zaden en bladeren van Euonymus alatus zijn giftig voor mens en dier.

Bonsai
De Euonimus is geschikt voor bonsai.

Populaire Euonimus soorten
• Euonymus alatus
• Euonymus europaeus
• Euonymus fortunei
• Euonymus grandiflorus
• Euonymus hamiltonianus
• Euonymus japonicus
• Euonymus oxyphyllus
• Euonymus planipes

De Euonymus grandiflorus is een bijzondere heester die ongeveer 250cm groot kan worden. Het bijzondere zit hem in het feit dat de plant half bladverliezend is. De bladeren van de Euonymus grandiflorus zijn leerachtig, glanzend groen met een rode gloed aan de onderzijde van het blad. De herfstkleur van het blad is rood. Het blad zal tot eind december aan de heester blijven zitten. De vruchten die in oktober aan de heester hangen zijn witroze met zwarte zaden.

Snoei
Snoei uit de Euonymus grandiflorus enkel kruisende of schurende takken.

Vermeerderen
Euonymus laat zich goed vermeerderen middels afleggen.
Deze heester is giftig bij inname door de mens.

Populaire Euonimus soorten zijn

• Euonymus alatus
• Euonymus europaeus
• Euonymus fortunei
• Euonymus grandiflorus
• Euonymus hamiltonianus
• Euonymus japonicus
• Euonymus oxyphyllus
• Euonymus planipes

De Euonymus fortunei soorten noem ik altijd opvulplanten. Dat lijkt wat minderwaardig maar voor een tuinarchitect zijn opvulplanten erg belangrijk. Euonimus fortunei ‘Emerald Gaiety’ en de Euonimus fortunei ‘Emerald ’n Gold’ zijn twee bladhoudende en laag blijvende heestertjes die het op vrijwel iedere plaats in de tuin goed doen. Je kan de heestertjes inzetten als bodembedekker maar deze planten kunnen ook goed tegen bijvoorbeeld een muur, boom of pergola aanklimmen. Ze hechten zich niet vast met hechtwortels en het gaat niet erg snel maar hoog kan het wel degelijk worden. Deze twee variëteiten hebben bonte blaadjes respectievelijk witbont en geelbont. Het bonte blad zal op een plaats in de schaduw veranderen in groen. Een plaats in de volle zon zal het bonte blad ten goede komen. De witte bloemetjes die in juni tot augustus bloeien vallen nagenoeg niet op. Euonymus fortunei ‘Harlequin’ is een nog bontere variëteit en is daarmee een plant waar je echt van moet houden. Heb je echt een hele kleine tuin dan is de Euonymus fortunei ‘Minimus’ de beste keuze. Deze variëteit wordt niet groter dan 10 cm. De tegenhanger van de Euonymus fortunei ‘Minimus’ is de Euonymus fortunei ‘Vegetus’ die als solitair makkelijk 150cm groot wordt en indien je deze ergens tegenaan laat klimmen wel een hoogte van maar liefst 800cm haalt.

Snoei
Euonymus fortunei kan je op ieder gewenst ogenblik snoeien. Je kan de heestertjes met een heggenschaar snoeien maar ook met een snoeischaar om een natuurlijker resultaat te krijgen.

Euonymus fortunei is giftig bij inname. De plant is niet erg aantrekkelijk voor kinderen om op te eten dus vormt de plant geen extreem groot gevaar.

Vermeerderen
De Euonimus fortunei soorten zijn de ideale heesters om te vermeerderen middels afleggen. De heester heeft uit zichzelf al een sterke drang om wortel te schieten als de takken de grond raken. Dus succes is verzekerd!

Combineren met
• Waldsteinia (Goudaardbei)
• Struikrozen
• Astilbe

Populaire Euonymus soorten zijn
• Euonymus alatus
• Euonymus europaeus
• Euonymus fortunei
• Euonymus grandiflorus
• Euonymus hamiltonianus
• Euonymus japonicus
• Euonymus oxyphyllus
• Euonymus planipes

Let goed op bij het uitzoeken van een Eleagnus of je een bladverliezende of een bladhoudende soort in de tuin wilt. De Eleagnus angustifolia is een bladverliezende heester dit in tegenstelling tot de Eleagnus ebbingei. De Eleagnus angustifolia is een heester die erg groot kan worden. De zilvergrijze takken bevatten weinig doornen. De grijsgroene lancetvormige bladeren zijn 5 tot 8 cm lang. De Eleagnus angustifolia lijkt sterk op een Olijfboom. Vanaf mei bloeit de Eleagnus angustifolia met kleine gele bloemetjes. Naast de bovengenoemde Eleagnus is er nog een bladverliezende soort de Eleagnus commutata. De Commutata bloeit met groenwitte bloemetjes en de takken zijn ongedoornd en bruin van kleur. De bast kan wat schilveren. Beide soorten zijn zeer winterhard.

Snoei
Bladverliezende Olijfwilg behoeft niet gesnoeid te worden. Hij laat dit indien noodzakelijk wel goed toe.

Vermeerderen
Eleagnus laat zich goed vermeerderen middels afleggen.

Populaire soorten
• Elaeagnus angustifolia
• Eleagnus commutata

Combineren met
• Hypericum (Hertshooi)
• Iris (Lis of Zwaardlelie)

De Elaeagnus ebbingei is in tegenstelling tot de Eleagnus angustifolia een bladhoudende heester. Groot voordeel van de ebbingei is dat deze heester herfstbloeiend is. De witte bloemen ruiken erg lekker. Het blad is langwerpig maar ronder dan het blad van de bladverliezende soorten. De bladeren zijn aan de bovenkant glimmend groen en van onder zilverwit. De Elaeagnus ebbingei is wel wat vorstgevoelig. Bij strenge winters kan dit tot gevolg hebben dat deze heester wat blad laat vallen maar hij zal er niet dood van gaan. De Eleagnus ebbingei is besdragend. De rode bessen hebben een zilveren gloed over zich vandaar dat de heester ook wel zilverbes genoemd wordt. De bessen zijn eetbaar en zijn rijk aan vitaminen. Naast de Eleagnus ebbingei die groene bladeren heeft is er ook nog de Eleagnus ebbingei ‘Limelight’ met geel bont blad.

Snoei
De Elaeagnus ebbingei verdraagt snoei erg goed vandaar dat deze heester vaak als haag aangeplant wordt. Indien de plant aangeplant is als solitair dan niet snoeien om de natuurlijke vorm te behouden. 

Vermeerderen
Vermeerderen kan middels afleggen.

Combineren met
• Struikrozen

Diervilla is een vrij onbekende bladverliezende heester die nauw verwant is aan de Lonicera en de weigelia. Diervilla is een makkelijk te houden bodembedekkende heester die het op vrijwel iedere grondsoort doet. De zwavelgele bloemen bloeien vanaf juni tot en met augustus en bloeien aan de eenjarige sierlijk overhangende takken. De Diervilla is een echte zonaanbidder die zeker tijdens de bloei niet te droog wil staan.

Snoei
Diervilla bloeit op eenjarige scheuten. Snoeien kan je het beste doen in het vroege voorjaar (maart). Knip de struik sterk terug met een heggenschaar. De Diervilla maakt dan een massa aan nieuwe takken die rijk zullen bloeien.

Plant eens een heg aan van Diervilla. Het zeer aparte effect van een rijk bloeiende haag als de Diervilla zal wel een hoop bekijks opleveren.

Populaire soorten
Diervilla rivularis: 200cm hoog wordende soort die vrij sterk groeit. De gele bloemen bloeien vanaf juni tot en met juli.
 
Diervilla sessilifolia ‘Butterfly’: Zeer fraai bronskleurig blad waar de gele bloemen mooi tegen afsteken. De heester is zal een maximale hoogte bereiken van 200cm. De gele bloemen bloeien, aan stevige opgaande takken, zeer rijk van mei tot en met juli. Persoonlijk vindt ik deze verreweg de mooiste Diervilla.

Diervilla sessilifolia ‘Dise’: Op zoek naar een Diervilla met de zelfde eigenschappen als bovenstaande maar ruimte tekort voor een heester van 200cm hoog dan is deze Diervilla de soort waar u naar op zoek bent. En ik kan zeggen dat het op dit moment nog wel even zoeken zal zijn voordat deze 125cm hoge Diervilla bij de tuincentra te vinden zal zijn. Maar ik weet zeker dat als men de Diervilla sessilifolia ‘Dise’ eenmaal ontdekt heeft dit een knaller gaat worden.

Diervilla splendens: De hoogste Diervilla die te verkrijgen is. Deze soort kan uitgroeien tot een heester van ongeveer 250cm.

Vermeerderen
De Diervilla laat zich goed vermeerderen middels houtstek.

Combineren met

• Knautia
• Potentilla
• Aster (Herfst Aster)

De Daboecia die in het Nederlands Ierse heide of Kruipheide genoemd wordt is een kleine bladhoudende heester die het uitstekend doet op de zuurdere grondsoorten. Het glimmende donkergroene blad van de Daboecia heeft wel wat weg van de blaadjes van een Buxus maar groeien in bosjes die wat uit elkaar aan langere takken groeien. De bloemetjes bloeien, afhankelijk van de soort, wit of roze en bloeien aan de uiteinden van de stengels. Daboecia bloeit vanaf ongeveer juli tot en met oktober. Op de uiteinden van deze stengels bevinden zich niet of nauwelijks bladeren waardoor de kleine bloemen goed tot hun recht komen. De bloemen vertonen gelijkenissen met de bloemen van de Galanthus maar zijn iets boller. Voor strengere vorstperiodes is het verstandig de Daboecia af te dekken met bijvoorbeeld wat beukenblad of snoeiafval van coniferen. De Daboecia kan temperaturen verdragen tot ongeveer -10 maar als de plant op de koude oostenwind staat kunnen de takken al eerder invriezen. Jonge Daboecia is op jonge leeftijd een vrij los struikje die na verloop van tijd door de snoeibeurten een meer gedrongen heestertje wordt.

Snoeien
Daboecia kan je het beste half maart snoeien. Indien je de Daboecia direct na de bloei zal snoeien is de kans op bevriezing vele malen groter. Snoei de bloeitakken en ingevroren takken van het vorig seizoen terug. Snoei de Daboecia niet te diep terug en zorg in alle gevallen dat je niet op het kale hout snoeit.

Populaire soorten

Daboecia cantabrica ‘Atropurpurea’: Mooie ongeveer 45 cm hoge soort met violetpaarse bloemen voor een plaats in de rotstuin of heidetuin. Liefst in de zon.

Daboecia cantabrica ‘Alba Globosa’: Witte variant die ongeveer 35 cm hoog zal worden.

Daboecia cantabrica ‘Globosa Pink’: Eveneens een heester met een hoogte van ongeveer 35 cm. Deze variëteit heeft paarsroze bloemen en bloeit iets minder lang dan bovengenoemde soorten.

Vermeerderen
Daboecia laat zich goed vermeerderen middels zomerstek.

Combineren met

• Hebe
• Brem
• Erica

De Deutzia is een mooie rijk bloeiende, vrij kleine, sierheester die maar weinig bekendheid geniet. De Nederlandse naam voor deze bladverliezende heester is Bruidsbloem. De Deutzia is goed winterhard in het Nederlandse en Vlaamse klimaat en is tevreden met iedere grondsoort mits deze niet te droog is. De Deutzia bloeit, afhankelijk van de soort, vanaf mei tot en met juni met witte of roze bloemen die verschijnen op het tweejarige hout. De Deutzia wordt wel met de Philadelphus verward maar bij twijfel is een takje afknippen voldoende om zeker te weten of je te maken hebt met een Deutzia of een Philadelphus. De Deutzia heeft in tegenstelling tot de Philadelphus holle stengels.

Populaire soorten

Deutzia gracilis: Deze Bruidsbloem is met zijn maximale hoogte van ongeveer 100cm is prima geschikt voor de wat kleinere tuinen. De zeer rijk bloeiende kleine heester bloeit met zuiverwitte bloemen van mei tot en met juni.

Deutzia hybrida ‘Mont Rose’: Wat oudere Bruidsbloem die met een hoogte van 150 tot 175 cm een stuk hoger is dan eerdergenoemde. Bloeit vanaf juni tot en met juli met witroze bloemen in trossen.
 
Deutzia purpurascens ‘Kalmiiflora’: Erg mooie soort die maximaal 150cm hoog zal worden. De bloemen zijn wit met karmijn en bloeien zeer rijk van mei tot en met juni. Maak van deze soort eens een kleurrijk heggetje en snoei hem dan met een heggenschaar.

Deutzia rosea: Zoals de naam al doet vermoeden bloeit deze 80cm hoog wordende Bruidsbloem met roze bloemen. De bloeitijd is van juni tot en met juli.

Deutzia scabra ‘Pride of Rochester’: Zeer grote Bruidsbloem van wel 250cm. De wit met roze gestreepte bloemen bloeien vanaf juni tot en met juli. De grote heester is zeer rijk bloeiend.

Snoeien
De Deutzia snoeien we liefst ieder jaar direct na de bloei. Normaal zal dit eind juni begin juli zijn. Pas een sterke verjongingssnoei toe. Liefst 10 tot 20% van de takken tot aan de grond toe afknippen.

Vermeerderen
De Deutzia laat zich goed vermeerderen middels houtstek.

Combineren met

• Geranium
• Verbena
• Hibiscus

De niet al te bekende Chimonanthus wordt in Nederland Winterbloem of Bitterzoet genoemd. Ondanks dat deze bladverliezende heester de gewenste bloeitijd heeft van vele tuinliefhebbers zie je er maar weinig staan in de Nederlandse en Vlaamse tuinen. De oorzaak zal je moeten zoeken in het feit dat de sierheester als matig winterhard te boek staat. Mijn persoonlijke ervaring is echter dat slechts bij temperaturen lager dan -10°C de toppen van de takken licht zullen invriezen. Tevens kan het wel 6 jaar duren voordat je voor het eerst de gele, op het kale hout bloeiende, bloemen zal kunnen aanschouwen. Maar als het dan zover is dan heb je wel een bijzondere sierheester die vanaf ongeveer januari tot en met eind maart zal bloeien. De gele wasachtige bloemen van de Chimonanthus zijn voorzien van een wijnrode kern en ruiken op een zonnige winterdag heerlijk naar meloen. Chimonanthus kan je het beste op een beschutte en zo warm mogelijke plaats in de tuin zetten daar de bloei in de winter sterk beïnvloed wordt door de hoeveelheid warmte in de zomer. De oorzaak hiervan is dat de Chimonanthus in de zomerperiode de bloemknoppen voor de winter aanmaakt. De langwerpige ongeveer 15 cm lange bladeren van de langzaam groeiende Chimonanthus voelen ruw aan en kleuren in de herfst naar goudgeel. Chimonanthus zal na verloop van tijd een hoogte kunnen bereiken van ongeveer 300cm en is niet kieskeurig qua grondsoort.

Snoeien
Snoei de Chimonanthus alleen als dit echt noodzakelijk is daar de sierheester erg langzaam groeit en op meerjarig hout bloeit. Snoeien doe je na de bloei in april door een voorzichtige verjongingssnoei toe te passen. Snoei alleen de dikste, langste of beschadigde takken in zijn geheel weg om meer licht in het hart van de sierheester te verkrijgen. Het innemen van takken mag je enkel doen als deze ingevroren zijn. Je zoekt dan naar het eerste leven in de tak en knipt die dan vlak boven een gezonde knop schuin af.

Vermeerderen
Chimonanthus is verreweg het makkelijkst te vermeerderen middels afleggen.

Combineren met

• Helleborus (Kerstroos)
• Hepatica
• Omphalodes (Amerikaans-vergeet-mij-nietje)

De Cornus alba is een bladverliezende heester. Hoewel de tweede naam alba wit betekend is deze bladverliezende sierheester bekend om zijn rode kleur. De tweede naam staat voor de kleur van de witte bloemen die van mei tot en met juni bloeien en de witte bessen waar de merels zich tegoed aan doen. De kleur rood waar de Cornus alba bekend om is is de kleur van de jonge twijgen van de heester. Cornus alba zal een maximale hoogte bereiken van ongeveer 250cm en uitgroeien tot een breedte van 200cm. De Cornus alba wortelt vrij ondiep en heeft dus belang bij een humusrijke bovenlaag in de tuin. Het is overigens een heester die het op vrijwel iedere grondsoort zal doen in de zon of halfschaduw. Cornus alba heeft in de zomer lichtgroen blad wat en van augustus tot en met oktober een schitterende rode herfstkleur.

Snoeien
Pas ieder jaar in februari/maart een verjongingssnoei a>toe. Neem hiervoor de dikste, oudste of beschadigde takken die je tot aan de basis wegsnoeit. Niet bang zijn om te snoeien de Cornus verdraagt snoei erg goed. De beste manier is om ieder jaar ongeveer 20% van het totale aantal takken te verwijderen. Indien je niet tijdig snoeit zullen de takken van de Cornus langzaam naar bruin verkleuren en zal de heester minder krachtig groeien. Indien je een sterk verwaarloosde Cornus alba hebt dan kan je de plant in zijn geheel terugzetten tot ongeveer 5cm boven het maaiveld. Bekijk ook de filmCornus snoeien.

Vermeerderen
Cornus laat zich zeer goed vermeerderen middels afleggen. In mijn schoolperiode heb ik een tak van een Cornus in het gemeenteplantsoen afgeknipt en die in de grond gestoken. Deze tak groeide uit tot een mooie struik waar ik mee wil aangeven hoe makkelijk deze schitterende heester te vermeerderen is.

Combineren met
Blechnum
Mahonia(Mahoniestruik)
Viburnum Tinus (Sneeuwbal)

Populaire soorten

Cornus alba ‘Elegantissima’: Het blad van deze Kornoelje heeft een onregelmatige witte rand en zal spectaculaire herfstkleuren geven. Nadat het blad gevallen is kan je de gehele winter genieten van de prachtige rode twijgen. De hoogte is ongeveer 250cm.

Cornus alba ‘Sibirica’: De meest verkochte soort met schitterende glimmende rode takken die erg welkom zijn in een winterborder. De takken worden erg veel gebruikt in kerststukjes.

Cornus alba ‘Sibirica Variegata’: Deze Kornoelje heeft zilverbont en kleiner blad en groeit minder krachtig. Takken zijn rood.

De Cornus stolonifera is een bladverliezende heester. deze bladverliezende sierheester is bij het grote publiek helaas niet erg bekend. De Cornus stolonifera heeft roomwitte bloemen die van mei tot en met juni bloeien. De kleur van de jonge twijgen van de Cornus stolonifera is opvallend geel die vooral in de winter goed opvallen. Cornus stolonifera zal een maximale hoogte bereiken van ongeveer 250cm en uitgroeien tot een breedte van 200cm. De Cornus stolonifera wortelt vrij ondiep en heeft dus belang bij een humusrijke bovenlaag in de tuin. Het is overigens een heester die het op vrijwel iedere grondsoort zal doen in de zon of halfschaduw. Cornus stolonifera heeft in de zomer lichtgroen blad wat en van augustus tot en met oktober een schitterende rode herfstkleur.

Cornus Snoeien
Pas ieder jaar in februari/maart een verjongingssnoei toe. Neem hiervoor de dikste, oudste of beschadigde takken die je tot aan de basis wegsnoeit. Niet bang zijn om te snoeien de Cornus verdraagt snoei erg goed. De beste manier is om ieder jaar ongeveer 20% van het totale aantal takken te verwijderen. Indien je niet tijdig snoeit zullen de takken van de Cornus langzaam naar bruin verkleuren en zal de heester minder krachtig groeien. Indien je een sterk verwaarloosde Cornus stolonifera hebt dan kan je de plant in zijn geheel terugzetten tot ongeveer 5 cm boven het maaiveld. a>Cornus snoeien.

Vermeerderen
Cornus laat zich zeer goed vermeerderen middels afleggen.

Combineren met

• Blechnum
• Mahonia (Mahoniestruik)
• Viburnum Tinus (Sneeuwbal)

Populaire soorten

• Cornus stolonifera ‘Flaviramea’: Deze soort heeft roomwitte bloemen en zal een hoogte bereiken van 250cm.
• Cornus stolonifera ‘Kelseyi’: Zeer geschikt voor de wat kleinere tuinen en als hoge bodembedekker. Deze Kornoelje zal maximaal 75cm hoog worden. De twijgen van deze soort zijn purperrood.